Toen ik twee tattoos had, schreef ik deze blogpost over tattoos. Bijna 4 jaar later en 5 tattoos wijzer, vind ik dat mijn tips nog altijd kloppen. Schouderklop voor mijn jongere zelf 🙂 .
Ik spreek eigenlijk niet graag over mijn tattoos. Ik laat ze niet zetten voor andermans plezier. Nee, ze staan er enkel en alleen voor mijn genot. Ik wil mijn gevoelens in mijn huid laten kerven, ik wil ze kunnen bewonderen. De rest van de wereld heeft daar geen zaken mee. Maar vandaag bevestigt de uitzondering de regel, en zal ik het verhaal van één tattoo delen.
Mijn hele leven had ik een afkeer van mijn uiterlijk, en in het bijzonder van mijn dijbenen. Ze hebben geen mooie vorm, en staan vol met striae en cellulitis.
Jarenlang durfde ik geen tattoo op deze plek laten zetten. Het idee van een vreemde man, die drie uren aan mijn been moest zitten: de horror. Maar toen vond ik een jongeman, die ik vertrouwde. Vol overgave, en zonder afschuw, heeft hij mijn dijbeen gedecoreerd.
Tijd heelt alle wonden, dat moest deze tattoo symboliseren. En zonder het vooraf te beseffen, heeft deze tattoo ook één van mijn vele wonden hersteld. Deze tattoo heeft mijn zelfbeeld op zijn kop gezet. Vandaag kijk ik vol trots naar mijn benen. Ik vind mijn dijbeen nu zelfs mijn mooiste lichaamsdeel.
Geloof me, hoe diep je ook zit: tijd heelt wel degelijk alle wonden. En soms hou je er zelfs een mooi litteken aan over.
Manon
02/03/2018 13:52
Ik vind het een prachtige tattoo al zou ik zelf die plek niet tattooeren, Ik heb er op dit moment 2, weet niet of die derde er aan gaat komen, maar vast wel haha
Jasmijn La Rive
29/03/2018 22:58
Die derde komt er zeker en vast 🙂
Sonia Lejeune
02/03/2018 22:53
Hoe mooi gezegd Jasmijn!!
Jasmijn La Rive
29/03/2018 22:58
Bedankt, Sonia!